درمقابل سرپیچی های کودک نوپا!واکنشی مناسب سن او نشان دهید

اگر کودک کاملا فرمانبردار والدین باشد وهرگز از آنها سرپیچی نکند،بدون شک زندگی برای پدرومادر آسانتر خواهد بود،اما این وضعیت شرایط سالمی را برای تکامل کودک فراهم نمی آورد.کودک بدون داشتن اراده محکم هرگز نمی تواند همه مشکلاتی را که در مرحله مهم رشدبا آن روبروست حل کندواز پیش رو بردارد.

این بدان معنا نیست که والدین باید همه خواسته های نوزاد را برآورده سازند یا از رفتار گستاخانه او چشم پوشی کنند بلکه آگاهی داشتن از این موضوع سبب می شود که پدرومادر بهتر بتواندد این شرایط را اداره کنندوالدین با تکرار می توانند نظم وانضباط موثری را در قبال رفتار فرزند به اجرا درآورند پدرومادر باید تصمیم بگیرند که چه قوانینی را درزمینه تربیت فرزندشان به کار گیرندوسپس برای اجرای صحیح آن پافشاری بورزند وهرگز به خاطر تکرار در آموزش این مقررات عصبانی وناامید نشوند چون ممکن است بارها وبارها مجبور شوند که این قوانین را برای نوزاد خود بازگو کنند.

هرگز نباید به طور اتفاقی ودرهرزمان که خواستیم قوانین را اجرا کنیم.باید الگو وشیوه مشخصی را دنبال کنیم تا کودک کم کم با آن آشنا شود.

در زمان اجرای این اصول لحن والدین باید کاملا محترمانه باشد او را با اسم صدا کنند،به چشمهای او بنگرند وقوانین را به سادگی هرچه تمام تر برای فرزند بیان کنند.در این هنگام مادر یا پدر نباید لبخند بزند،ولی خود را هم نباید عصبانی نشان دهد!چگونگی رفتار و حالت والدین در این زمان باید کاملا واقعی ومقتدرانه باشد!باید سعی کنند که در این دوره کودک را از رویارویی با موقعیتهایی که در آن از کلمه "نه"استفاده می شود ،دور سازند واشیای ممنوعه را از دسترس او خارج کنند!سپس بازی،فعالیت یا اشیایی را که برای او خطر آفرین نیست ،جایگزین شرایط قبلی کنند با او برخورد دوستانه ایی داشته باشند واتفاقات گذشته را هرگز یادآوری نشوند یادآوری رفتارهای ناشایست  کودک در این سن تاثیر خوبی در شکل گیری شخصیت او نخواهد داشت واسترس مادر را نیز افزایش می دهد.

هرگز نباید کودک را تنبیه بدنی کردزیرا او دشمن ما نیست.باید بدانیم اگر با لحنی مقتدرانه با فرزندمان برخورد کرده ایم،ولی او همچنان به کار خود ادامه می دهد،احتمالا متوجه مفهوم برخوردمان نشده است یا آنچنان غرق کارش شده که قادر نیست از آن دست بکشد.

در این شرایط با خونسردی وبدون هیچ قیل وقالی باید سعی کنیم که ذهن او را از آن کار منحرف سازیم وزمانی که فرزندمان کانلا از اتجام آن دست نکشید،او را در آغوش بگیریم وتحسین کنیم.

بی شک گفتار ورفتار مادر در عین حال که باید بیانگر نارضایتی او از رفتار فرزندش باشد ،باید این پیام را برساند که مادر،همیشه وبدون هیچ قیدوشرطی به فرزندش عشق می ورزد.

باز هم یاداور می شوم که هرگز کودک را تنبیه بدنی نکنید تقریبا تمام کارشناسان رشد وتکامل براین باورند که تنبیه فیزیکی ابزار غیر موثری در برقراری نظم وانضباط است .علاوه بر این وقتی کودک تنبیه می شود یاد می گیرد که ابراز خشونت راه مورد قبولی برای حل اختلاف ومشکلات است.